🦣 Hal Eki Iyelik Eki Farkı

İSİMÇEKİM EKLERİ. 1. Hâl (durum) ekleri: a. Belirtme (yükleme) hâli (-i hâli): İsmin taşıdığı kavramın etkilendiğini belirtir. İsim kök veya gövdelerine getirilen -ı, -i, -u, -ü eki ile yapılır. b. Yaklaşma hâli (-e, -a hâli): Adın belirttiği kavrama yöneliş, dönüş, yaklaşma belirten ektir. İsim kök veya iyelikeki. possessive suffix i. ×. Pronunciation in context ( out of ) Pronunciation of iyelik eki. Kapat. ×. Terim Seçenekleri. Kapat. HalEkleri Nedir. HÂL (DURUM) EKLERİ. İsimleri isimlere, fiillere, edatlara bağlayan, diğer kelimelerle ilişki kurarak isimlerin cümlede görev kazanmasını sağlayan eklerdir. İsmin hâllerinin başında yalın hâl (nominatif) gelir, ama bu hâlin eki olmadığı için sıralamaya dahil etmedik; isimler konusunda işlenmiştir. a. 1) Yalın Hali: İsimlerin hal eki almamış durumudur. Fakat bir isim hal eki dışında bir ek alması bu kelimeyi yalın hali özelliğini değiştirmez. Çoğul, iyelik, tamlama gibi hal Kahverengi- NOT ( 3 ) : Özel isimlere eklenen -i hal eki kesme işareti ile ayrılır. p, ç, t, k harfleri ile biten özel ismler -i hal ekini aldıklarında yumuşama kuralı ( yazarken )uygulanmaz. Önemli : 3. tekil şahıs iyelik eki olan -i ve -si ekleri hâl eki değildir: (Onun) Kitabı yere düşmüş. (isim tamlamasında iyelik eki) dAyrılma (Çıkma) Hal Eki: -den. Genel olarak eklendiği adlarla birlikte cümleye “ayrılma, bir yerden uzaklaşma” anlamı katar. Örnek: On dakika önce otel den ayrıldı. Örnek: Biraz sonra bu kapı dan son kez çıkıp gideceğim. ÖNEMLİ NOT: Ayrılma (Çıkma) hal eki cümleye zaman ve sebep, durum anlamı da katar. Tüm Hakları Saklıdır. İçerikler izinsiz kullanılamaz ve yayınlanamaz! / Dil ve Anlatım Dersi Kaynak Sitesi - Türk Dil Bilgisi 2013 1)Türkçe’de dört çeşit –ı, -i, -u,-ü vardır. Bunların farkı cümlelerden anlaşılır. Ev-i yandı (İyelik eki) Ev-i yıktılar (Hâl eki) Veli-nin ev-i (Tamlama eki) Gez-i, yaz-ı (Yapım eki) 2) İyelik ekleri ile kişi ekleri karıştırılmamalıdır. İyelik ekleri isimlere, kişi ekleri fiillere gelir. İngilizce de “ s ” kullanımı oldukça fazladır. İsimleri çoğul yaparken kullanılır, geniş zaman da He,She,It öznesinden sonra gelen fiil ile kullanılır. Ancak bu sefer iyelik eki olan Possessive ‘s ‘i görüceğiz. Possessive ‘s bir nesnenin birine veya canlı bir şeye ait olduğunu ifade etmek için kullanılır. Sıradan insanlarla iúim olmaz.(Sıfat yapmıtır ve bu yüzden yapım eki olmutur) *Bunlar gözde çocuklardır.(Sıfat yapmıtır ve bu yüzden yapım eki olmutur) *Sudan sebeplerle yanıma gelme (Sıfat yapmıtır ve bu yüzden yapım eki olmutur) 3)İyelik ekleri: Eklendiği isimlerin kime ait olduğunu ifade eder. NOT : Türkçe’de üçt çeşit –i (-ı, -u, -ü) eki vardır. Bunları birbirine karıştırmamalıyız. Köyü güzelmiş (iyelik eki) Köyü gezdiler (hal eki) Ört-ü, diz-i (fiilden isim yapma eki) 3. Yönelme Hâli:“-E” ekiyle yapılır. Yüklemin yöneldiği yeri, nesneyi ya da kavramı gösterir. İsmin(-e) Yönelme Hal Eki ( Yaklaşma Durumu Eki ) İsmi fiile yani yüklem e bağlayan ve genellikle fiilin isme doğru yaklaştığını, yöneldiğini gösteren ismin halidir. “Eve gidiyorum” cümlesinde isme eklenen -e eki ismi fiile bağlayarak gitme eyleminin eve doğru yöneldiğini gösterir. Bu eke yaklaşma durum eki veya KZCqfu. Main Article Content Münevver Bayram Yüksek Lisans Öğrencisi İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Nasıl Atıf Yapılır? Bayram, Münevver. “Arapçadaki İrâb Harekeleri Ile Türkçedeki Hâl Ekleri Karşılaştırması Benzerlikler Ve Farklılıklar”. 2. Türkiye Sosyal Bilimler Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı. ed. Abdullah Demir. Ankara Oku Okut Yayınları, 2022. Öz Türkçe English Bu çalışmada, Arapçadaki irâb harekeleri ve onun Türk dilindeki karşılığı olarak görülebilecek hâl ekleri arasındaki farklılıklar ve benzerlikler ele alınacaktır. Bu çalışmanın amacı hâl eklerinin temelde irâb harekeleri gibi cümlenin ögelerine işaret ettiğini ortaya koyabilmenin yanı sıra eklerin anlamı belirlemedeki rolüne işaret etmektir. Araştırmanın girişinde ilk önce Arapçanın ve Türkçenin dil ailelerine değinilecektir. İlk bölümde Türkçedeki cümlenin temel ögeleri ve yardımcı ögeleri hakkında bilgi verilecek ve ardından bunların Arapçadaki muhtemel karşılıkları -Osmanlıcanın da yardımıyla- zikredilecektir. İkinci kısımda ise hâl ekleri hakkında genel bilgiler verilerek; bunların cümlenin hangi ögesine işaret ettiğine değinilecektir. Son olarak verilen bilgiler ışığında hareke ve eklerin benzerlikleri ve farklılıkları ortaya konulacaktır. Nitel araştırma yöntemlerinin kullanılacağı bu araştırmada, harekeler ve ekler arasında benzerlikler ve farklılıklar örneklerle açıklanarak daha iyi anlaşılması sağlanacaktır. Bu araştırmanın sonucunda dilin yapısı gereği irâb harekeleri ve ekler arasında birçok farklılık bulunsa da temel olarak aynı görevi gördükleri anlaşılmıştır. Nasıl ki Arapçada fetha mefule işaret eden bir hareke olarak biliniyorsa; Türkçede de ismin hâllerinden olan yükleme hâli ekinin -ı/-i belirtili nesneye işaret ettiği anlaşılmıştır. Zira Osmanlıcada da belirtili nesne, meful-ü bih sarih olarak isimlendirilmiştir. Buna ek olarak Türkçedeki öznelerin ve belirtisiz nesnelerin sürekli yalın hâlde geldikleri, bunun dışında hâl eki almadıkları tespit edilmiştir. Benzer yönleri olduğu kadar irâb harekeleri ve hâl ekleri arasındaki farklılıkların da olduğu anlaşılmıştır. Türkiye Türkçesinde hâl ekleri cümlenin ögelerine işaret etmeye ek olarak başka manaları kelimeye kazandırmak için de kullanılmaktayken; Arapçada böyle bir duruma rastlanmamıştır. Bunlara ek olarak hâl eklerine en çok benzeyen irâb alametinin hareke ile irâb olduğu anlaşılmış; mahalli irâb, takdiri irâb ve harflerle irâb konularının Türkiye Türkçesinde bir karşılığı bulunamamıştır. Zira Türkiye Türkçesinde isimlerin ikil yapıları bulunmamakla birlikte çoğullarında da aynı tekillerinde olduğu gibi hâl ekleri kullanılmaktadır. Aralarındaki farklardan bir diğeri ise Türkçenin sondan eklemeli bir dil olmasından kaynaklanmaktadır. Nitekim yalın hâlde bulunan bir isim başka hâl eki almasa da çoğul eki, iyelik eki gibi ekler alabilmektedir. Tespit edilebilen bir diğer önemli fark ise harekelerin konuşma içerisinde düşürülmesi ile alakalıdır. Zira cümle içerisindeki son harekenin düşürülmesi Arapça konuşan kişinin fasihliğine zarar vermezken; Türkçede eklerin düşürülmesinin dilin fesahatine zarar verdiği görülmüştür. This study will discuss the differences and similarities between the iʿrāb ḥarakas vowels in Arabic and the case suffixes that can be seen as their equivalent in the Turkish language. This study aims to point out the role of suffixes in determining the meaning, as well as reveal that case suffixes basically point to the elements of the sentence, such as iʿrāb ḥarakas. At the beginning of the research, firstly, Arabic and Turkish language families will be mentioned. In the first part, information will be given about the essential elements and auxiliary elements of the sentence in Turkish, and then their possible equivalents in Arabic -with the help of Ottoman Turkish- will be mentioned. In the second part, by giving general information about case suffixes, it will be said which element of the sentence they refer to. Finally, in light of the information given, the similarities and differences of the ḥarakas and suffixes will be revealed. In this research, in which qualitative research methods will be used, the similarities and differences between the ḥarakas and the suffixes will be explained with examples, and a better understanding will be tried to provide. As a result of this research, it has been understood that although there are many differences between iʿrāb ḥarakas and suffixes due to the structure of the language, they basically perform the same function. Just as in Arabic, the fatḥa short vowel /a/ is known as a ḥarakah pointing to the direct patient; it has been understood that the suffix -ı/-i, which is one of the noun cases in Turkish, points to the direct object. Because in Ottoman Turkish, the direct object was named maf`ūl bih ṣarīḥ. In addition, it has been determined that the subjects and indefinite objects in Turkish always come in a nominative case and do not take any other case suffix. It has been understood that there are differences between irâb ḥarakas and case suffixes, as well as similar aspects. While case suffixes in Turkish are used to add other meanings to the word in addition to pointing out the elements of the sentence, such a situation has not been found in Arabic. In addition to these, it has been understood that the most similar sign of iʿrāb to the suffixes is iʿrāb with ḥaraka; the subjects of real/visible declension al-iʿrāb al-maḥallī, imaginary/hidden declension al-iʿrāb al-taqdirī, and declension with a letter al-iʿrāb bi al-ḥurūf could not be found in Turkey Turkish. Although in Turkey Turkish there is no dual forms, case suffixes are used in their plurals, just like in their singulars. Another difference between them stems from the fact that Turkish is an agglutinative language. A noun in a nominative form can take suffixes such as plural suffixes and possessive suffixes, even if it does not take any other suffixes. Another significant difference that can be detected is related to the reduction of ḥarakas in speech. Because while the reduction of the last ḥaraka in the sentence does not harm the Arabic-speaking person's fluency, it has been seen that the reduction of suffixes in Turkish harms the fluency of the language. Anahtar Kelimeler Türkçe English Arap Dili ve Belagati, İ`râb Harekeleri, Türkçe Hâl Ekleri, Cümlenin Ögeleri, Ekler Arabic Language and Rhetoric, I’rāb Movements, Turkish Case Suffixes, Elements of Sentence, Suffixes Bildiri Detayları

hal eki iyelik eki farkı